Merel Veracx

Feitelijk hoef ik deze boeken écht niet te bewaren. Liefhebbers?

Ik kan het bijna helemaal meezingen. Daarna nog werken aan het toonvast zijn.

La preuve par 4 est un groupe français composé de quatre danseur : Marion, Niko, Julie et Marvin (RAF crew), le chorégraphe c’est Marvin du groupe RAF. Voici une vidéo de leur showcase aux présélections du Juste Debout à Paris.

Geniaal.

De volgende keer noteer ik beter wie wat maakte wanneer. Kwestie van er online ten minste meer informatie over te vinden.

Een lijstje van tentoongestelde kunstenaars kan gevonden worden op de site Trabel, om de een of andere reden is de site van het museum zelf compleet waardeloos.

Net de film Invictus gezien – deze scene wordt er zo ongeveer in herhaald (maar dan tegen Zuid Afrika):

De Maori hebben een hele cultuur rond hun Haka, een traditionele groepsdans:

In ‘t filmpje dat volgt een overzicht van de verschillende uitvoeringsvormen in een (2007) compilatie van het jaarlijks Haka festival, een ode aan de Maori Performance Art.

De volgende editie van het festival vindt plaats van 16 tot 20 februari 2011.

Mmm..

HA!

Hem is weer geweldig – hoogtepunt zijn de foto’s van Cellina Von Mannstein uit haar verzameld werk Imperfect (teNeues). Bij deze op mijn wishlist.

Boeken die ik nog ga lezen:

Tijd voor empathie van Frans de Waal

Een vrouw op de vlucht voor een bericht van David Grossman (Isja borachat mi-besora)

De dood heeft mij een aanzoek gedaan van Kristien Hemmerechts

Het land is moe. van Tony Judt (Ill fares the land)

Drie seconden van Roslund & Hellström

Posy Simmonds van Tamara Drewe

Verhalen uit een verre voorstad van Shaun Tan

Irrationaliteit van Stuart Sutherland

In tijden van economische crisis en alleenstaande budgetten, kan men enige inventiviteit aan de dag leggen zodat een verjaardagskado voor weinig geld toch respectabel af te geven valt.

Gans geïnspireerd door  James May en zijn aflevering rond PlayDo (<of hoe zelf te maken) en een gans uitgebouwde bloementuin (met standbeeld), heb ik me dan maar een setje aangekocht. 10 kleuren, stel u voor.

Vervolgens 2 dagen lopen nadenken wat haalbaar te maken is, en via Google standbeeld kwam ik op dit allerschattigst uiltje uit:

Een tweetal uur later – waarbij ik de wonderen der kleurvermenging ontdekt heb en de moeilijkheid van ruimtelijk inzicht – staat er dit ingepakt:

Ben aan het denken dat het niet mis zou staan op mijn kast.

Het binnenste van de uil is gemaakt van overschot plastiek, en de versiering uit PlayDo ligt er als een dun laagje van een milimeter of 4 bovenop.

Aah – stomstomstom – teruggekomen van het paardrijden en verstrooid mijn klein zwart portemonnetje niet goed weggezet.

Aan de moderne vinder die de gezonde reflex heeft om de naam op de ingesloten identiteitskaart te googlen – hier moet u zijn.

Laat een berichtje achter op deze post met een emailadres of telefoonnummer waarop ik u kan bereiken – het komt niet online te staan.

En nu maar hopen dat ik het snel terug heb!

Hoera! De politie van Kessel-lo heeft me gebeld om te zeggen dat het teruggevonden is.

Leve iedereen!

Mijn eerste zes maanden bij Xenit werden gevierd met een weekje training in Alfresco: de Alfresco Developers course gegeven door Ugo Cei gegeven door Alfresco parner Sourcesence. Ze ging door in het slaperige stadje Maidenhead, op een half uurtje treinen van Londen.

De eerste dag overliep de basis van het installeren en configureren van Alfresco en aanverwante zaken als backup-restore, database management en disaster recovery. Vervolgens kwam de Alfresco SDK en de best practices in Alfresco back-end development aan bod. Om af te sluiten met tips and tricks omtrend custom actions, rules en andere Alfresco Share en Explorer customizaties. Als afsluitertje nog een uurtje webscripts en de week was weer om. Ik vond het heel interessant, het meeste was ik in de praktijk al tegengekomen, maar de fijnere zaken zijn me nu ook duidelijk.

Maidenhead zelf is niet aan te raden als toeristische trekpleister. Het is even rustig als in Leuven, maar met dan geen historische, culturele of natuurpunten waardig om te gaan bezoeken. Ze hebben 1 winkelstraat, een bioscoop, een bibliotheek, een park met speeltuin en de Thames waar een mooie brug overloopt. That’s it. Denk aan Haasrode industriepark met iets meer horeca en 2 woonwijken rondom.

De thuiskomst in Brussel was wel onaangenaam. Ik heb een half uurtje daar moeten wachten en ik voelde me nergens veilig. In de hal zelf waren ze aan het breakdancen (tot daar), rondhangen (al wat minder) en ‘t slapen (mmm). Buiten stonden ze elkaar uit te kafferen (mm) of opgefokt mensen lastig te vallen (ik ben hier niet, negeer me maar). Der is zelfs een auto met piepende banden langsgereden waarvan de passagier me verzekerde (half uit het raam hangend) dat hij voor me ging terugkomen. I mean, pfieuw.

Geen plezier. Geef mij dan Leuven maar met zijn zatte studenten. Die zijn tenminste eerder grappig dan aggressief.